نقش مدافعان کنار طی سال های اخیر تغییر کرده است . سابقا بازی آنها بیشتر منفی و حتی مخرب بوده است . 

غیبت زیاد مهاجمان کنار جهت انجام حمله ، معمولا فضای گوش ها را خالی می گذارد . در این

فضا ، هافبک ها و حتی مدافعان کنار باید توانائی های خود را برای مقابله با حریف شدیدا کنار

بیندازند . مدافع کنار باید بازی با توپ و شرکت بیشتر در فوتبال جمعی تیم خود را یاد بگیرد . اما

اصل را نباید فراموش کرد : اگر شما مدافع کنار هستید ، وظیفه اصلی شما دفاع است .

مسئولیت دفاع در برابر تهاجم حریف در منطقه خودتان ( کنار ) بعهده شما است . 

جا گیری و ویژگی های دفاعی شما به هنگام مقابله با حریفی که خوب دریبل می زند یا بسیار

سریع است ، اهمیت زیادی دارد . هنگام مقابله با بازیکن دریبل زن ، حتی الامکان خود را به او

نزدیک کنید تا مانع فعالیت آزادانه او بشوید . در مقابله با مهاجم سریع فاصله خود را از او بیشتر کنید . 

ویژگی های تکنیکی این مهاجم سریع شاید به اندازه ای نباشد که شما را نگران کند . بنابراین

، وظیفه اصلی شما کنترل سرعت و مقابله با او است . 

هدف یک مدافع کنار در زمین ایجاد مانع برای عبور مهاجمین است . 

مدافع کنار هنگام جا گیری و قطع توپ باید سعی کند که مهاجمین را به سمت بیرون زمین

بکشاند . هرگز در نزدیکی دروازه دریبل نزنید . وظیفه مدافع کنار در زمین می تواند پر کردن جای

مدافع آزاد ( لیبرو ) در هنگام پیشروی ، یا حمایت از هافبک کنار باشد . در این دو حالت ، او

جای خود را ترک کرده و جای مدافع آزاد یا هافبک را می گیرد . 

نقش مدافع کنار ناخوشایند است ، زیرا مورد انتقاد تماشاچیان قرار می گیرد . مدافع کنار از

دریبل زدن و پیشروی کردن نیز نباید غفلت کند ، اما وظیفه او بیشتر مربوط به امر دفاع از تیم در

برابر حمله حریف است . مدافع کنار زمانی باید در حمله شرکت کند که فورا به وسیله مدافع

آزاد یا هافبک پوشش داده شود . جاگیری شما همیشه باید متناسب با شرایط بازی باشد .

اگر بازی در قسمت دیگر زمین جریان دارد ، دست به کمر نایستید ، بلکه باید در بازی شرکت

کرده و تقاضای توپ کنید ، از فضای کنار زمین نیز به منظور افزایش تعداد بازیکنان در حمله استفاده کنید .